Forum Abre Los Ojos

Magda

"Jak kiedyś''

chcę być przy Tobie
jak kiedys-mówiłeś
a ja drżałam
pochłaniając każdą sylabę
twych słów
tak trudno było mi zrozumiec
to, co wraca
bałam się
abyś nie wyczytał z mych oczu,
że jeszcze kocham
jeszcze nie wierzę
w ten realny dźwięk
twego głosu
i nie wiem, czy smiać się mam

a może lepiej byłoby
śmiać się i płakać w Twych ramionach

Magda

"Taniec"

Zatańcz ze mną
wśród puszystej bieli
W takt wirujących płatków
Kołysz mnie
I przytul
Tak mocno
Jak tylko
Ty potrafisz

Czuję chłód
I naprawdę nie wiem
Czy to zimowy wiatr
Czy zamrozone dla mnie
Twoje serce

Zamiast Ciebie
Tańczy wokół mnie świat
A muzyką
Jest marsz pogrzebowy

Magda

"Jutro"

tak niedawno
mówiłam-kocham
włosami, gestem,
ciałem
a teraz zaciskam
powieki
abyś z mej duszy
nie wyczytał tego co czuję
przeszłość to wczoraj
trzymałam Twoją
rękę
smiałam się do
chmurki i słońca
biegłam ulicami miasta
z sercem na dłoni

dziś nie mam już
kwiatów od Ciebie
zwiędły i umarły
a ja jutro dołączę do nich

Magda

***

nie gaś księżyca
jego blask ma w sobie siłę
tętni życiem roztańczonych atomów
rozbijających się o ciemność wszechświata
w jego świetle
tak wspaniale widać naszą planetę
na której wśród miliarda ludzi
jesteśmy my
jest cisza-wsłuchaj się w nią
ta cisza to początek życia
dzięki niej świat potrafi się zmieniać
być kolorowym
i niepowtarzalnym w swoim rodzaju
czujesz siłę lepszego jutra?
piękno bycia człowiekiem?
pokochaj to jak kochasz matkę
a wtedy życie
stanie się szczęśliwą podróżą
podróżą do światła księżyca

Magda

Szczęście

chciałabym
zanurzyć się
w bezkresną przepaść
nieistniejacych marzeń
tanczyć w ogrodzie
z czterolistną koniczyną
w dłoni
jest ciepło
a ja smieję się
całą swoją duszą
i nie boję się burzy

chciałabym
patrzeć
na błękitne niebo
i liczyc puchate chmurki
zieleń traw
skrzypce świerszcza
odurzający zapach swieżości
i mur szklany oddzielajacy mnie od tej krainy
dzielacy mnie od szczęścia
jak miło jest choc popatrzyć
przez szybę.

Magda

"Jak?"

jak zapomnieć
kiedy ciemność
parzy mnie wyimaginowaną
Twą obecnością
wymyka mi sie
przez palce
jak rozkruszyć
bryłę wspomnień
o kwiecistej łące
i trójkolorowych motylach
jak pokonać siłę miłości
drzemiącą głęboko
w mej zranionej duszy
jak zapomnieć
kiedy widzę to
czego już nie ma
choć nie chcę

Magda

"Tobie..."

mówiłeś do mnie
drżysz jak babie lato
ukołysane zachodzącym słońcem
byłam tym ostatnim promykiem
kończącego się lata
nastała jesień
smutna, szara i samotna
nie mówiłeś nic
nie opowiadałeś kolorowych
historii o lisciach
wichrze i czułości
pierwsze mrozy zaatakowały Ciebie
lodowaty usmiech
na zawsze wrósł w Twe oczy
puszysty, biały snieg
zasypał nasze wspólne drogi
nastała zimna cisza

teraz mówisz do innej
pokazujesz jej piekno świeżej zieleni
cudowne słońce
a ja czuję chłód owiewający mnie żałością

dla mnie ta zima
trwa wiecznie

Magda

"Po prostu"

kiedyś [rzyszłó powiedzieć "żegnaj"
milczący podmuch wiatru
szry tramwaj, szara ulica
ludzie o zamazanych twarzach

popatrz, nie płaczę
stojąc obok, czuję przeszywające spojrzenia
twych zielonych oczu
coś mówię, nie wiem
może tylko poruszam wargami
po raz ostatni wdarł się we mnie
twój zapach zmieszany z kurzem ulicy
głos-to przeszła obok kobieta
niosąca dziecko
bierzesz moją dłoń
słyszą słowa, które odbijają się o mnie
i szybują nad drzewami
odwracam się
i czuję rozdzierający smak własnych łez
szybciej, szybciej
nie zobaczysz moich oczu
nie dogonisz mojego cienia
zresztą
umarli nie rzucają cienia

Magda

"świat mych dwudziestu paru lat"

oczu blasko
i źrenic głosny krzyk
jakby zgasł
i słów nie zrozumie nikt
moją duszę zabiłeś właśnie Ty
jak mam zyć nie wierząc w własne sny
czy ja mam
pożegnać barwny swiat
przecież mam
dwadzieścia parę lat
ujrzeć chcę
niebios bramy rys
chociaż wiem
że porzuciłam krzyż
Boże mój przygarnij córkę swą
widok Twój oczyści duszę mą
żegnam więc
otaczający świat
chociaż mam
dwadzieścia parę lat

Anielski chór
zabrzmi w uszach mych
czuję ból
leżąc u stóp Twych
jednak gra głos w głębi, w sercu mym
może da się ułozyć w błagalny hymn
Boże wybacz
że opusciłam świat
mając
dwadzieścia parę lat

a Ty
zapomnialeś postać mą
lecz przez sny
będę dalej Twą
Dobry Bóg pozwoli zemścić się
Przekroczę Twój próg nic noc stanie się dniem
zapamiętasz
krocząc przez swój świat
moje umarłe
dwadzieścia parę lat

Już teraz przede mną korzysz się
boisz się zasnąć najlżejszym snem,
wywrócę Ci Twój świat
i nie wybaczę dwudziestu paru lat

I wtedy zrozumiesz, że zabiłeś mnie
mówiąc do mnie krótkie słowo-nie
zabiłeś w mej duszy
barwny świat
zdeptałeś
dwadzieścia parę lat

zmusiłeś mnie
bym pożegnała świat
mając
dwadzieścia parę lat

Magda

"Muzyka łez"

nie znam chwili
kiedy nie łkałoby we mnie
słowo "wróć"
zaciskam powieki
i udając, że nie słyszę
krzyku moich własnych oczu
ten zawrót głowy
to cena wspomnień
wyciągam rękę i znajduję
pustkę samotnych nocy
wyczuwam przeszłość muzyką
naszą muzyką,
ktorej każdy takt
zamienia się teraz w łzę.

Magda

"Słowo"

zobaczyłam Cię nagle
po miesiącu umierania
uniosłeś lekko głowę
i wypowiedziałeś bezdźwięczne
słowo
chwyciłam je z powietrza
i włożyłam do ust
miało smak kawioru
popijanego szampanem
szum w głowie
spowodowany potokiem
własnych łez
rwących po policzkach
czuję się pijana
nadmiarem wrażeń
łez i szampana
a wszystko przez to jedno słowo wypowiedziane zza spuszczonych oczu

Magda

***

żółte kwiaty w wazonie
patrzą na mnie czarnymi oczyma
z zazdrością pochylając swoje
ciężkie główki
one widziały
one były obecne
one wiedzą, że ja ciągle jeszcze
pachnę Twoim ciałem
czuje Twe palce we włosach
gdy byłeś we mnie
one z niewinnością dziecka
przykryły płatkami swe oczy
próbowały nie słyszeć słów
zamazanych miłością
i dopiero teraz
chylą przede mną łodyżki
wstydząc się, że były z nami
tej nocy