Forum Abre Los Ojos

Abre Los Ojos

Jedna z moich ulubionych pozycji literackich!

Przeczytałem gdzieś kiedyś taką oto anegdotę: do pana Piotra Kaczkowskiego (ówczesnego prezentera PR III Polskiego Radia) napisała dziewczyna, która zwierzyła się, ze chce popełnić samobójstwo... Pan Piotr odpowiedział, żeby nie robiła tego, dopóki nie przeczyta "Stu lat samotności" Márqueza. Dziewczyna przeczytała... I żyje. I, mam nadzieję, jest szczęśliwa. Nie pamiętam już, czy przeczytałem anegdotę przed czy po przeczytaniu omawianej książki, ale jedno jest pewne - "STO LAT SAMOTNOŚĆI" TRZEBA PRZECZYTAĆ! Lektura wywiera niesamowite, niezapomniane wrażenia. Jest książką genialną, niepowtarzalną, jedyną w swoim rodzaju. Czy ma jakieś minusy? Ja ich nie dostrzegłem i poradziłem sobie w kojarzeniu postaci bez rysowania drzewa genealogicznego rodziny Buendia, choć nie było to łatwe. Ta lektura zachęciła mnie do zgłębienia innej, chyba równie fantastycznej powieści Márqueza, pt. "Miłość w czasach zarazy", ale to już zupełnie inna historia...

Dla wszystkich tych, którzy lubią niebanalne historie, ta czarodziejska saga rodzinna powinna być, tak jak dla tamtej, wspomnianej przeze mnie wcześniej dziewczyny, jednym z powodów, dla których warto żyć.

Tak to się zaczęło:
Było upalne lato 1965 r. Gabriel García Márquez z żoną i dziećmi mknął swoim oplem trasą Meksyk – Acapulco. Rodzina jechała na wakacje w nadmorskim kurorcie. Gdzieś w drodze samochód gwałtownie zahamował. – Nareszcie wiem, jak mam to napisać. I na Boga, albo napiszę tak, jak chcę, albo rozwalę sobie łeb – powiedział Márquez do małżonki i zawrócił do Meksyku. W ciągu 18 miesięcy, zamknięty w swoim gabinecie, napisał „Sto lat samotności” – książkę, która odmieniła literaturę współczesną, a jej autorowi przyniosła fortunę i międzynarodową sławę oraz – w Ameryce Łacińskiej – rangę autorytetu moralnego. Po latach przyznał, że myślał o jej stworzeniu przez 17 lat.!

Chyba nie musze pisać że polecam...? Smile